Vanmorgen ging om 6.30 uur de wekker!
Dat was vroeg.
Niet voor een doordeweekse dag,
maar wel voor in het weekend.
Richard en ik hadden ons opgegeven
voor een stilte wandeling.
We moesten om 7.50 uur verzamelen
aan de rand van de Kampina (zie hier) ,
een schitterend natuurgebied.
We vertrokken om 8.03 uur,
want we mochten pas een half uur voor zonsopgang
het natuurgebied betreden
met toestemming van de boswachter.
De zon zou om 8.33 uur op gaan vanmorgen
en dat was de eerste verrassing,
want ik had het idee
dat hij toen allang op was.
We zijn nog nooit op zo'n vroeg tijdstip
een wandeling gaan maken
in een natuurgebied,
maar wat was het prachtig.
En als het dan ook nog een stiltewandeling is,
beleef je dat met al je zintuigen.
Je ziet de natuur ontwaken;
We liepen met een behoorlijke groep
en hebben anderhalf uur niets gezegd.
Alleen diegene die de groep leidde,
gaf af en toe een opdracht
of las een gedicht voor.
Overal hingen de dauwdruppels
aan de takken.
Na anderhalf uur kwamen we in de buurt
van het startpunt terug
en daar wachtte ons
een knapperend haardvuurtje,
heerlijke thee/koffie/warme chocolademelk
met een lekker stukje appelgebak.
Onder toezicht van de geit.
Het was voor mij de eerste keer
dat ik een stiltewandeling liep,
maar het was heel mooi.
Ik neem er zeker veel indrukken
van mee naar huis.
Zowel indrukken van de inhoud van de wandeling,
maar ook van de wandeling en de natuur.
Fijn weekend,
groet,
Marijke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten