maandag 30 januari 2017

De zee en het strand.


Zaterdag hebben we een strandwandeling gemaakt en zijn
we van Egmond aan Zee naar Bergen aan Zee gelopen.
We waren niet de enigen die dit bedacht hadden en we zagen
ook mensen met verrekijkers die hoopten de bultrug te spotten.
Wij hebbende bultrug niet gezien. Toch hebben we erg
genoten. De zon scheen, maar ging ook regelmatig even weg
achter de wolken. Daardoor kreeg ik steeds ander licht op de
foto. De zon door de wolken leverde ook mooie vergezichten
op met gekleurde luchten, rood, oranje, donker, wit en geel.
We vinden het best leuk om over het strand te wandelen,
maar niet om er in de zomer uren op te liggen. Daar heb ik de
rust niet voor. En als ik heel eerlijk ben, lopen we allebei
ook veel liever in het bos. Toch is het genieten aan de zee.
In Brabant hebben we namelijk geen zee en is die paar keer
per jaar aan het strand zijn ook fijn. Ons vind je hier in
Brabant overal in de buurt in de bossen.






We hebben drie kwartier heen en drie kwartier terug gelopen.
Er gebeurde ook iets raars. Toen we al een kwartier aan de
terugweg bezig waren, zei ik dat ik het jammer vond dat we
geen zandlopertjes zagen. Ik denk althans dat ze zo heten.
Het zijn kleine vogeltjes die altijd langs de rand van het water
lopen over het zand. Ze lopen heel erg snel. En wat gebeurde
er...... nog geen 100 meter verderop zagen we ineens negen
zandlopertjes bij elkaar. Het was een prachtig gezicht. Het
was waarschijnlijk de kosmos zeggen wij dan. De vogeltjes
waren weer zo snel dat het onmogelijk was om er een foto
van te maken. Daarom hebben we gewoon even van ze staan
genieten. Die vogeltjes druk bezig met.....?
  


  

Natuurlijk hadden we in Bergen aan Zee in een strandtent
een kop thee en warme chocolademelk gedronken, want
dat hadden we zeker verdient. Even pauze.
Maar niet te lang, want we moesten nog terug lopen en we
hadden in Alkmaar afgesproken bij vrienden thuis.
Het was een frisse, mooie middag en een gezellige avond
waarin we weer goed hebben bijgekletst over waar iedereen
mee bezig is en ons bezighoudt. En natuurlijk lekker gegeten.

Fijne week allemaal, als het goed is wordt het niet zo koud
als afgelopen weken. Voor de schaatsers is dat waarschijnlijk
jammer, maar zelf ben ik er wel blij mee. 
Ik hou niet zo van de kou.
groet,
Marijke

vrijdag 27 januari 2017

Tiny pleasures #3.


Pak je winterwanten.

De handschoenen waren de afgelopen weken weer hard
nodig, maar eigenlijk heb ik er een hekel aan. Meestal
draag ik ze als in naar buiten ga en als ik gewend ben aan
de kou, doe ik ze na een tijdje weer uit. We hebben altijd
handschoenen gekocht met vijf vingers eraan, maar dit jaar
wilde Lotte graag wanten, omdat dat veel warmer zou zijn.
Ze draagt ze met plezier. Tim doet steeds twee paar
handschoenen over elkaar aan en is daar tevreden mee.

Toch ben ik ook weer blij dat de temperatuur volgende week
wat omhoog gaat. Ik heb een beetje een haat/liefdeverhouding
met de winter. Ik hou niet zo van de kou, maar afgelopen zondag
met  een fijn zonnetje erbij was het zalig. Als het maar droog is,
denk ik altijd. Gelukkig hebben we over het weer niet veel te zeggen.
De natuur bepaalt het allemaal zelf. Maar de natuur verandert wel.
Gisteren merkte ik zelfs dat er alweer een vogeltje een nestje aan
het bouwen is in het vogelhuisje bij de voordeur. Is dat niet een
beetje vroeg, dacht ik. Of is de vogel zijn gevoel met de natuur
kwijt geraakt? Ik hoop eigenlijk dat ik verkeerd zit en dat het
gevoel van het vogeltje klopt. Het echtpaar is in ieder geval
van harte welkom bij ons. Gezellig dat ze weer komen.


We blijven toch nog een tijdje handschoenen dragen, want
de winter zal nog even duren. En ondertussen verlang ik
gewoon naar de lente.

groet,
Marijke

donderdag 26 januari 2017

Een diorama maken.


Op het blog van MaandagDaandag las ik over een
geweldige give-away van Daan samen met Studio Hamerhaai.
Je kunt een schitterende Rijkswachter Diorama winnen.
Ik moet bekennen dat ik de Rijkswachters heel mooi vind en
er al een tijdje een op mijn verlanglijstje staat. Deze give-away
is er zeker eentje waaraan ik mee doe. Maar dit keer is er
iets speciaals bij. De Rijkswachter heeft namelijk een diorama.
Diorama betekent kijkkast, maar ik had er nog nooit van gehoord.
Door de beschrijving van Daan begreep ik hoe je er zelf
eentje kunt maken en dat leek mij leuk om te doen.

Nu had Tim toevallig in een sinterklaassurprise leuke blikjes
gekregen van eten dat eigenlijk over datum was, dus heb ik
gewoon een blikje gepakt. Samen met het mooie blad Roots,
papier, schaar, potlood en speciale lijm ging ik aan de slag
en heb mij prima geamuseerd tijdens het maken van het
diorama. (de lijm staat trouwens niet op de foto, voor de
oplettende lezer)



Het enige moeilijke van het maken van het diorama was
de achtergrond, want in het blad Roots dat ik gebruikte,
stonden wel drie mooie achtergronden voor bij mijn hertjes.
Ik vond het trouwens ook mooi om bij iedere achtergrond
een passende gekleurde rand te maken, namelijk groen
voor het bos, blauw voor de bloemen en zandkleur voor
het wintertafereel. Daardoor kreeg ik de volgende drie
diorama's, maar welke is nu het leukste?




Uiteindelijk heb ik voor het bos gekozen om te plaatsen op
instagram, want het bos is toch het natuurlijke habitat van
hertjes. Ondanks dat het winterlandschap bij deze tijd van
het jaar past.

Ik heb nooit geluk met give-away's, maar nu vind ik het wel
spannend. Het belangrijkste is dat ik ook wat nieuws geleerd
heb en binnenkort het andere blikje ook open ga maken Op
die manier heb ik twee mooie blikjes om vaker diorama's te
gaan maken. Duim a.u.b. een beetje voor mij?

groet,
Marijke

woensdag 25 januari 2017

Granaatappels.


Regelmatig koop ik granaatappels. Het is grappig om de pitjes
er uit te halen, maar ook het opeten van de pitjes is leuk. Op
de tv zie je altijd dat ze de pitjes er met een pollepel uit slaan.
Ik peuter ze er uit. 's morgens doe ik ze door mijn kwark
met zaden/pitten en samen maakt het een lekker ontbijt.
Tot nu toe kocht ik altijd rode granaatappels, omdat dat de
enige zijn die je hier in de buurt kunt kopen. 

  
  


Tot we oudjaarsdag in Antwerpen waren en wij ineens
gele granaatappels zagen. We vroegen aan de meneer
wat het smaakverschil was met de rode variant en volgens
hem waren de gele granaatappels zoeter.
Natuurlijk hebben we er twee gekocht, want dat wilden we
wel uitproberen. En warempel...... het was echt waar,
de gele granaatappels waren een beetje lekkerder ook.
Nu hebben we een klein probleem, want waar koop je de
gele granaatappels in Brabant?




Op dezelfde markt in Antwerpen kochten we een pitaja
of dragonfruit. Gewoon omdat we al een tijdje nieuwsgierig
zijn naar de smaak ervan. Het is een grappige vrucht, met
een verrassende binnenkant, maar de smaak viel wat tegen.
Toch is het goed om allerlei nieuwe vruchten uit te proberen.



Ik blijf dus gewoon de rode granaatappels eten en hopelijk
kom ik de gele variant ook af en toe tegen.
Vanaf nu ga ik dus alle markten bezoeken die ik zie.
Eten jullie wel eens granaatappelpitjes?

groet,
Marijke

zondag 22 januari 2017

Een bezoek aan kasteel Heeswijk.


Vandaag was een mooie dag vol zon, muziek en mooie
natuur. Richard en ik hebben een bezoek gebracht aan
Kasteel Heeswijk. Een prachtig kasteel met een eeuwenoude
historie. En zeker op deze koude, maar zo zonnige dag ligt het
er mooi bij. We starten ons bezoek met het koffieconcert in de
wapenzaal. Dit concert met een sopraan, fortepiano, twee violen,
een altviool en een cello werd gehouden t.g.v. de verjaardag
van Mozart op 27 januari. Het was een schitterend concert in
een passende omgeving. We hebben genoten.


Na de muziek trokken we de wandelschoenen aan en gingen
we een wandeling rondom het kasteel maken, genietend van
de natuur en van de buitenkant van het kasteel.
Het zonnetje maakte het erg aangenaam en met de muziek
van Mozart in ons geheugen kon ik me bijna voorstellen hoe
de bewoners van het kasteel er destijds gelopen hebben.
Niet dat ik had willen ruilen hoor.








De gracht rondom het kasteel was goed bevroren en een groot
deel was voorzien van een prachtig patroon in het ijs. Ik heb
geen idee hoe de natuur dat zo voor elkaar krijgt. In het
beetje water dat vrij van ijs was, zwommen de eenden en de
twee zwarte zwanen met rode snavel. Wat ik ook erg mooi
vond, waren de mandarijneenden die er waren. Het was
grappig om de zwanen over het ijs te zien lopen en glijden
met hun "platvoeten".




  
  

Al met al was het een bijzondere zondag.
We gaan zeker nog terug voor een ander concert
en een rondleiding door het kasteel.

Fijne week allemaal,
groet,
Marijke

vrijdag 20 januari 2017

Tiny pleasures #2.



Er is bijna niets lekkerder dan op de bank of in een grote stoel
zitten onder een deken. Vooral met dit koude weer buiten kruipen
wij erg graag onder een deken. We hebben er inmiddels drie,
want zowel Lotte als Tim als ikzelf hebben er een.
Ieder zijn eigen kleur en steek. Het grappige is dat Tim er
het hele jaar onder ligt op de bank, terwijl Lotte en ik hem in
de winter gebruiken.

Het is ook zo gezellig. Op de bank, onder de deken, een lekker
kopje thee erbij, eventueel een koekje en dan een film op de
televisie kijken. Vooral samen waarbij ieder een bank gebruikt.
Maar overdag met een goed boek in een grote stoel is ook
helemaal geweldig. Vooral als je weet dat het buiten zo koud is.
Eigenlijk zou je de open haard aan moeten doen, maar die hebben
we niet, dus dat kan niet bij ons thuis.
Zou het ons lukken om ook Richard onder een deken te krijgen?
Ik denk het niet, maar dat hoeft ook niet hoor. Ieder moet doen
wat hij zelf wilt.

De foto van Tim is gemaakt zo'n drie-en-een-half jaar geleden toen
de deken net klaar was zie hier. Fijn om te zien dat de deken al
een tijd zo intensief gebruikt wordt. Dank je Tim!


zondag 15 januari 2017

Een deken met een "probleem".


Het haken van dekens vind ik erg leuk.
Ik heb er dan al een heel stel gehaakt,
bijvoorbeeld deze hier, ,hier en hier.
Het was daarom niet moeilijk om een bedankje
te bedenken voor familie voor het gebruiken van
het appartement in Oostende.Met plezier begon
ik aan een deken in de kleuren van het strand en
de zee. Iets wat passend is bij Oostende. Overigens
ook een goede plek voor een deken, want in de
winter kan het daar best aardig koud zijn.

Toen de deken af was, had ik voor het eerst een
probleem. Ik vond de deken namelijk zo mooi dat
ik moeite had om hem af te staan. Het liefst hield
ik hem zelf en kroop er lekker onder op de bank. 
Kopje thee erbij en een boek. Je kent dat wel.








Uiteindelijk heb ik de deken toch cadeau gedaan
en werd hij met plezier aangenomen. Ik heb begrepen
dat hij ook al goed dienst heeft gedaan in het
appartement in België.
Misschien moet ik ook maar weer eens een deken
haken voor mijzelf in deze kleuren. Ik zie wel.

Fijne week allemaal,
groet,
Marijke