Het waren weer echte vogeldagen hier thuis. Al een tijdje
vliegen er een heleboel kauwen hier in de buurt. Althans
ik geloof dat ze zo heten. Ze zijn zwart en maken samen
een behoorlijk kabaal. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ze
soms best wel intimiderend vind. Ook al zijn het maar vogels.
Een paar dagen geleden zaten er ineens een stuk of dertig
vogels op het dak van de achterburen en dus heb ik mijn
fototoestel gepakt. Ik kon ze niet allemaal vastleggen op
een foto, maar zo krijg je ook al een aardig beeld. Ik denk
zelf dat ik deze vogels niet prettig vind, omdat ze met zoveel
zijn en door de zwarte kleur ogen ze ook niet echt vriendelijk.
Gisteren zat er ineens een jonge merel of zo in de voortuin.
Hij heeft er een tijdje gezeten, hupte af en toe even van zijn
plaats, maar bleef een beetje vreemd om zich heen kijken.
Zijn vader of moeder kwam ook even langs, stopte wat eten
in zijn bek en vloog weer weg. Dit jong bleef alleen achter
in de tuin. Jammer genoeg hupte hij weg toen ik te dicht
in de buurt kwam met de camera. Ik weet dus ook niet hoe
het is afgelopen, maar ik vond het wel een beetje zielig.
Vanmorgen waren de vogeldagen compleet met een
badderende merel in de achtertuin. Ik had van een
vriendin een betonnen bak gekregen om de vogeltjes
te voorzien van water om te drinken en te badderen.
Daar werd vanmorgen vrolijk gebruik van gemaakt.
Ik denk natuurlijk vrolijk, want dat kon ik niet zien aan
de vogel. Hij of zij spatterde en spetterde er op los.
Kennelijk was de regen van de afgelopen dagen niet
genoeg als douche. Ik hoop dat de vogel nog vaker
terug komt, want ik werd hier wel blij van.
Ik verheug mij natuurlijk weer op de volgende vogels
in de tuin, behalve de kauwen. Het liefst zie ik de kleine
vogeltjes in de tuin, zoals de familie mus. Ze zijn met
z'n zessen en roepen elkaar, maken ruzie en vliegen
af en aan.
Tot de volgende vogeltje,
groet,
Marijke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten